วันอังคารที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2550

Gone...หาย...

Mr.Popular




กลับมาที่ห้องเดิม เปิดเพลงซ้ำ ๆ เดิม ๆ อยู่อย่างนั้น


ภาพเราที่มีกัน ยังคงชัดเจน


นั่งมองที่เตียงเก่า


ยิ่งมองยิ่งเหงาจนใจเริ่มหวั่นไหว ภาพเธอข้าง ๆ กาย ไม่มีแล้ว ใจ


หาย..


มันเหงาจนแทบจะทนไม่ไหว


เมื่อฉันและเธอต้องไกล ความรักยังเต็มในใจ และแม้จะนานเพียงใด แต่ฉันก็ยังจะมีเพียงเธอ


( แต่ฉันก็ยังจะมีเพียงใจ )


เมื่อฉันและเธอต้องไกล ความเหงามันเต็มในใจ


และแม้จะนานเพียงใด แต่ฉันก็ยังจะมีเพียงเธอ


หาย...



From...Miss Piano

วันจันทร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2550

เค้ก...เวลา





































Mr.Popular


มีบ้างไหม ... ส่วนของฉัน ...


เวลาสำหรับเปียโน แบ่งไว้ให้บ้างมั๊ยคะ



Miss Piano




PS. จะ x'mas อีกแล้วนะคะ ขอให้ทุกคนมีความสุข สมหวัง ทุกประการคะ


























ห่วง...เขา



For ... Mr.Popular


คิดถึงนะคะ เป็นห่วงด้วย กลัวคนไกลจะลืมบ้าน
Miss Piano